آبله میمون یک بیماری نادر است که در اثر عفونت با ویروس آبله میمون ایجاد می شود. ویروس آبله میمون متعلق به جنس Orthopoxvirus از خانواده Poxviridae است. جنس Orthopoxvirus همچنین شامل ویروس آبله (که باعث آبله می شود)، ویروس واکسینیا (مورد استفاده در واکسن آبله) و ویروس آبله است.

آبله میمون چیست؟

ابله میمون اولین بار در سال 1958 کشف شد، زمانی که دو بیماری شبیه سرخک در میمون های محقق ظاهر شد، از این رو ابله میمونی نامیده می شود.

علائم و نشانه های آبله میمون

علائم آبله در انسان مشابه آبله است اما خفیف تر است. آبله میمون با تب، سردرد، دردهای عضلانی و خستگی شروع می شود. تفاوت اصلی بین علائم آبله و آبله میمون در این است که آبله میمون باعث تورم غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) می شود، در حالی که آبله اینطور نیست. دوره کمون (زمان از عفونت تا علائم) آبله میمون معمولاً 7 تا 14 روز است، اما می تواند از 5 تا 21 روز متغیر باشد.

بیماری با موارد زیر آغاز میشود و رفته رفته پیشرفت پیدا میکند:

  • سردرد
  • دردهای عضلانی
  • تورم غدد لنفاوی
  • كمر درد
  • تب
  • لرز

در عرض 1 تا 3 روز (گاهی بیشتر) از شروع تب، بثورات در صورت بیمار ایجاد می شود و سپس به سایر قسمت های بدن سرایت می کند.

آشنایی با آبله میمون
این بیماری معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد. در آفریقا، مننژیت از هر 10 نفری که مبتلا می شود، 1 نفر را می کشد.

راه های انتقال بیماری میمون

انتقال ویروس آبله میمون زمانی اتفاق می افتد که فرد از طریق حیوانات، انسان یا اشیاء آلوده به ویروس با این ویروس در تماس باشد. ویروس از طریق پوست (حتی اگر قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود.

مطالب مرتبط:

انتقال از حیوان به انسان می تواند از طریق نیش یا خراش، تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد زخم، یا تماس غیرمستقیم با مواد زخم مانند بسترهای آلوده رخ دهد. تصور می شود که انتقال انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ صورت می گیرد.
قطرات تنفسی معمولاً نمی توانند بیش از چند فوت حرکت کنند، بنابراین تماس چهره به چهره طولانی مدت ضروری است. راه های دیگر انتقال از انسان به انسان شامل تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد زخم و تماس غیر مستقیم با مواد زخم است.
علت اصلی آبله میمون ناشناخته است، اگرچه جوندگان آفریقایی مشکوک به دست داشتن در انتقال هستند. ویروسی که باعث آبله میمون می شود تنها دو بار در طبیعت شناسایی شده است.

مننژیت یا همان آبله میمون

پیشگیری از مننژیت یا همان آبله میمونی

راه های زیادی برای جلوگیری از ویروس آبله میمون وجود دارد.

  • از تماس با حیوانات حامل ویروس خودداری کنید.
  • از تماس با موادی مانند ملافه هایی که با حیوانات بیمار در تماس بوده اند خودداری کنید.
  • بیماران آلوده را از دیگران در معرض خطر عفونت جدا کنید.
  • پس از تماس با حیوانات یا افراد آلوده دست ها را کاملا بشویید. به عنوان مثال، شستن دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل.
  • هنگام مراقبت از بیماران از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) استفاده کنید.

روش های درمان آبله میمون

در حال حاضر هیچ درمان مطمئن و اثبات شده ای برای عفونت ویروس سیمین وجود ندارد. واکسن آبله، داروهای ضد ویروسی و ایمونوگلوبولین واکسینیا (VIG) را می توان برای کنترل شیوع آبله میمون در ایالات متحده استفاده کرد.